بررسی، قیمت و خرید قرص ضد خارش آپوکوئل
• سریع - خارش آلرژیک را طی 4 ساعت تسکین داده و ظرف 24 ساعت آن را تحت کنترل می‌گیرد.
• تاثیرگذار - به سراغ منشا مشکل رفته تا خارش و التهاب سگ را تسکین دهد.
• بهترین داروی تجویزی برای تسکین خارش آلرژیک با بالاترین میزان رضایت صاحبان و دامپزشکان. بر اساس نظرسنجی بین 250 دامپزشک و 150 صاحب حیوان خانگی.
• می‌تواند به صورت بلند مدت یا کوتاه مدت استفاده شود.
بیاید راجع به خارش صحبت کنیم
گزینه ای برای درمان خارش آلرژیک و داشتن سگی شاد
سگ‌تان خارش آلرژیک دارد؟ بیایید راجع به آن صحبت کنیم!
وقتی صحبت از تسکین خارش آلرژیک می‌شود، گزینه‌هایی مانند مصرف روزانه‌ی آپوکوئل (قرص اوکلاسیتینیب) در اختیار شما قرار دارد. با دامپزشک خود مشورت کرده تا ببینید که آیا برای سگ‌تان مناسب هست یا خیر.
خارش آلرژیک صبر نمی‌کند!
درمان زودهنگام خارش و التهاب آلرژیک سگ‌ها، زمانی که اولین علائم ظاهر می‌شوند، بسیار آسان‌تر است. سگ با خراش، لیسیدن یا گاز گرفتن یک ناحیه ممکن است به پوست آن آسیب برساند که می‌تواند منجر به عفونت شود. درمان منشا اصلی خارش و کمک به کاهش آن، به پوست اجازه می‌دهد تا بهبود یابد.
دامپزشک می‌تواند با ارائه‌ی درمان مناسب، به تسکین خارش و ناراحتی سگ‌تان کمک کند.
درباره‌ی آپوکوئل
• سریع - خارش آلرژیک را طی 4 ساعت تسکین داده و ظرف 24 ساعت آن را تحت کنترل می‌گیرد.
• تاثیرگذار - به سراغ منشا مشکل رفته تا خارش و التهاب سگ را تسکین دهد.
• بهترین داروی تجویزی برای تسکین خارش آلرژیک با بالاترین میزان رضایت صاحبان و دامپزشکان*
بر اساس نظرسنجی بین 250 دامپزشک و 150 صاحب حیوان خانگی
• می‌تواند به صورت بلند مدت یا کوتاه مدت استفاده شود.
آپوکوئل برای بیش از 9 میلیون سگ، تجویز شده است.
با دامپزشک خود مشورت کرده و برای کسب اطلاعات بیشتر و تهیه آپوکوئل با ما در ارتباط باشید.
خارش را دنبال کنید!
زیر نظر گرفتن خارش‌های سگ می‌تواند برای شما و دامپزشکتان در تشخیص تغییرات در طول زمان و نحوه‌ی عملکرد درمان و مفید باشد. از جدول‌های طراحی شده در زیر برای ثبت تغییرات خارش سگ خود استفاده کنید. یک بار در روز، با قرار دادن یک نقطه در ستون آن روز، خارش سگ خود را ارزیابی کنید. پس از 14 روز، نقاط را به یکدیگر متصل کنید تا تغییرات خارش سگ را در طول این زمان ببینید. در نوبت بعدی ویزیت، نمودار را نزد دامپزشک برده و در مورد بهبود سگ با او مشورت کنید.
نحوه‌ی امتیازدهی خارش سگ
100- خارش بسیار شدید
سگ تقریبا به صورت مداوم در حال خارش، جویدن و لیس زدن خود است. خارش هرگز متوقف نمی‌شود و سگ توجهی به اتفاقات اطرافش ندارد.
80- خارش شدید
خارش‌های طولانی مدت در زمان بیداری سگ رخ می‌دهد. سگ خود را هنگام شب، غذا خوردن، بازی، ورزش یا دیگر مواقعی که مشغول است، می‌خاراند.
60- خارش متوسط
خارش‌های منظم در زمان بیداری سگ رخ می‌دهد. سگ ممکن است هنگام شب به دلیل خارش از خواب بیدار شود. خارشی هنگام غذا خوردن، ورزش یا مواقعی که سگ مشغول به کاری است، اتفاق نمی‌افتد.
40- خارش خفیف
خارش‌ها به صورت نسبتا مکرر اتفاق می‌افتند. گاها ممکن است هنگام شب نیز وجود داشته باشد. خارشی هنگام غذا خوردن، ورزش یا مواقعی که سگ مشغول به کاری است، اتفاق نمی‌افتد. 20- خارش بسیار خفیف
خارش‌های گاه به گاه. سگ نسبت به قبل از شروع مشکل، خارش بیشتری دارد.
0- سگ معمولی
خارشی وجود ندارد.
خارش سگ خود را طی 14 روز آینده بررسی و ثبت کنید.
(100 – خارش بسیار شدید. 0- سگ معمولی)
با توجه به میزان خارش سگ، نقطه‌ای را در ستون مخصوص هر روز قرار دهید. پس از آن، نقاط را به یکدیگر متصل کرده تا تغییرات سگ خود را در طول زمان مشاهده کنید.
دانلود جدول
اگر سگ‌تان از خارش شدید رنج می‌برد، آپوکوئل چاره‌ی کار است.
همه‌ی سگ‌ها گاهی اوقات خارش پوست را تجربه می‌کنند. اما زمانی که متوجه‌ی شدیدتر شدن آن می‌شوید، ممکن است نشانه‌ی یک بیماری باشد. تنها دامپزشک می‌تواند تشخیص دهد که خارش سگ شما به دلیل وجود عفونت، انگل، آلرژی یا غیره است.
چه زمانی باید نگران خارش سگ شویم؟
بسیار مهم است که علت اصلی خارش را پیدا کرده تا از ایجاد مشکلات پوستی بیشتر جلوگیری کنید. بدین شکل به سگ خود کمک می‌کنید تا بدون احساس خارش همیشگی، از زندگی لذت ببرد. بیشتر از این منتظر نمانید، همین امروز با دامپزشک خود مشورت کنید.
علائم رایج خارش آلرژیک
• خاراندن، لیسیدن، گاز گرفتن یا جویدن مکرر
• غلت زدن، مالیدن بدن و کشیدن باسن بر روی زمین
• مشکلات مکرر گوش مانند تکان دادن سر، ترشحات و خاراندن گوش
• ریزش مو، بوی بد بدن یا تغییرات پوستی مانند جوش، قرمزی، چربی یا خشکی پوست
اگر خارش سگ‌تان ادامه یافت یا دچار هر یک از علائم بالا شد، منتظر نمانید. خارش می‌تواند نشانه‌ی یک بیماری باشد که نیاز به درمان دارد.
با اینکه درمان‌های خانگی رایج مانند حمام با جو دو سر، لوسیون یا داروهای موضعی بدون نسخه ممکن است باعث تسکین موقت خارش سگ شوند، اما به درمان علت اصلی آن نمی‌پردازند.
آپوکوئل خارش آلرژیک را از منشا از بین می‌برد
آپوکوئل داروی جدیدی است که متفاوت از سایر داروها عمل می‌کند. به صورت قرص‌های نسخه‌ای برای سگ‌های 12 ماهه و بزرگتر مصرف می‌شود که مستقیما به سراغ منشا خارش آلرژیک می‌رود.
سریع
خارش آلرژیک را طی 4 ساعت تسکین داده و ظرف 24 ساعت آن را تحت کنترل می‌گیرد.
تاثیرگذار
به سراغ منشا مشکل رفته تا خارش و التهاب سگ را تسکین دهد. آپوکوئل علاوه بر کاهش خارش، به کاهش التهاب، قرمزی یا تورم پوست نیز کمک می‌کند. بنابراین سگ شما در سریع‌ترین زمان ممکن احساس بهتری خواهد داشت.
بی‌خطر
می‌توان به صورت بلند مدت یا کوتاه مدت برای درمان سگ‌های 12 ماهه یا بزرگتر استفاده شود.
قرص روزانه
مصرف همراه یا بدون غذا، قابل تهیه با نسخه‌ی دامپزشک.
آپوکوئل می‌تواند به همراه بسیاری از داروهای رایج استفاده شود، از جمله:
• داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID ها، مانند کارپروفن)
• واکسن‌ها (مانند هاری)
• آمپول و قطره آلرژی (مانند ایمونوتراپی اختصاصی با آلرژن)
• ضد انگل‌ها
• ضد قارچها
استفاده از آپوکوئل در ترکیب با سایر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، مانند کورتیکواستروئید و سیکلوسپورین، آزمایش نگردیده است.
مصرف آپوکوئل برای سگ‌های مبتلا به عفونت‌های جدی یا سگ‌های مولد، باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.
تسکین سریع و ایمن خارش سگ‌ها
دامپزشک برای کمک به کنترل خارش ناشی از بیماری پوستی آلرژیک سگ‌تان، آپوکوئل را تجویز کرده است.
* آپوکوئل بدون عوارض جانبی استروئیدها، تسکین سریع و موثری برای خارش فراهم می‌کند.
* عوارض جانبی شایع استروئیدها شامل پرادراری، پرنوشی و پرخوری است. شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده‌ی مصرف آپوکوئل شامل استفراغ، اسهال، بی‌حالی و ایجاد تغییر در آزمایش خون است.
بیماری پوستی آلرژیک چیست؟
خارش سگ‌ها می‌تواند ناشی از کک، غذا یا آلرژن‌های محیطی مانند گرده‌ها، کپک‌ها یا مایت‌های خانگی باشد. 4 نوع از شایع‌ترین آلرژی‌ها عبارتند از:
• آلرژی به کک
• آلرژی غذایی
• آلرژن‌های محیطی داخلی و خارجی (گرده، مایت یا کپک)
• آلرژی تماسی (فرش، شامپو، مواد شیمیایی محیطی مانند حشره‌کش و کود)
آپوکوئل استروئید یا آنتی هیستامین نیست
استروئیدها
• می‌توانند تسکین دهنده باشند اما ممکن است برای درمان طولانی مدت گزینه‌ی مناسبی نباشند.
• 50٪ از صاحبان سگ راجع به عوارض جانبی استروئیدها شکایت می‌کنند.
• حتی در صورت استفاده‌ی کوتاه مدت می‌توانند عوارض جانبی مانند نوشیدن و ادرار بیش از حد، افزایش اشتها و تغییرات رفتاری مانند افزایش اضطراب داشته باشند.
آنتی هیستامین‌ها
• می‌توانند علائم آلرژی در انسان‌ها را تسکین دهند اما بر روی کاهش خارش آلرژیک در سگ‌ها موثر نیستند.
• می‌توانند باعث پیشرفت خارش آلرژیک و عفونت پوستی ثانویه شوند، زیرا به درمان علت اصلی نمی‌پردازند و خارش ادامه می‌یابد.
• در صورت بازگشت علائم در بیشتر سگ‌های مبتلا به خارش آلرژیک، هیچ تاثیری در درمان آن ندارند.
عوارض جانبی آپوکوئل:
طی 5 سال آزمایشات ایمنی، شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده حین مصرف آپوکوئل شامل استفراغ، اسهال، بی‌حالی، بی‌اشتهایی و ایجاد تغییر در آزمایش خون بوده است. میزان بروز هر یک از این موارد، بسیار نادر و کمتر از یک مورد در هر ده هزار سگ بوده است.
ارزیابی عوارض جانبی و نیاز شدید به تسکین خارش می‌تواند موقعیت سخت و گیج‌کننده‌ای باشد. اما با مطالعه و دانستن حقایق، می‌توانید به همراه دامپزشک خود، بهترین انتخاب را داشته باشید.
استفاده‌ی کوتاه مدت از استروئید می‌تواند منجر به عوارض جانبی مشکل‌ساز شود.
• تنها 11٪ از دامپزشکانی که از آپوکوئل (قرص اوکلاسیتینیب) استفاده کردند، از تجویز استروئیدها برای خارش پوست راضی بودند. با این حال، بسیاری از آنها همچنان آنها را برای خارش‌های اولیه و زودگذر تجویز می‌کنند.
• در بیشتر موارد، درماتیت آتوپیک از یک بیماری فصلی کوتاه مدت، به بیماری حاد خارش و درماتیت مزمن در تمام طول سال تبدیل می‌شود.
هنگامی که سگم آپوکوئل مصرف می‌کند، باید چه انتظاراتی داشته باشم؟
تسکین سریع
آپوکوئل، مانند استروئیدها، ظرف 4 ساعت شروع به تسکین خارش می‌کند و به شکل موثری در عرض 24 ساعت آن را تحت کنترل می‌گیرد.
درمان منحصر به فرد
برخلاف سایر درمان‌ها، آپوکوئل سیگنال اصلی خارش در سیستم عصبی را هدف قرار می‌دهد و کمترین میزان تاثیر را بر سیستم ایمنی دارد. به علاوه، حین تسکین خارش آلرژیک، به دامپزشک اجازه می‌دهد تا به تشخیص و یافتن علت اصلی آن ادامه دهد.
ایمنی
مصرف آپوکوئل برای سگ‌های 12 ماهه یا بزرگتر، بی‌خطر است. به علاوه، آپوکوئل می‌تواند:
• برای درمان نگهدارنده، به صورت طولانی مدت استفاده شود.
• می‌توان آن را همراه با بسیاری از داروهای دیگر استفاده کرد.
- از جمله NSAIDها، ضد عفونت‌ها، ضد انگل‌ها، ضد قارچها و ایمونوتراپی اختصاصی با آلرژن
- استفاده از آپوکوئل در ترکیب با سایر داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، مانند کورتیکواستروئید و سیکلوسپورین، آزمایش نگردیده است.
مصرف آپوکوئل برای سگ‌های مبتلا به عفونت‌های جدی یا سگ‌های مولد، باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.
آپوکوئل (قرص اوکلاسیتینیب)
تعدیل کننده‌ی سیستم ایمنی
این دارو فقط برای استفاده‌ی خوراکی سگ‌ها می‌باشد.
هشدار: مصرف این دارو تنها با نسخه‌ی پزشک توصیه می‌شود.
توضیحات: آپوکوئل (اوکلاسیتینیب مالئات) یک مهارکننده‌ی جانوس کیناز است.
ترکیبات شیمیایی:
N-methyl[trans-4-(methyl-7H-pyrrolo[2,3-d]pyrimidin-4-ylamino) cyclohexyl]methanesulfonamide (2Z)-2-butenedioate.
ساختار شیمیایی اوکلاسیتینیب مالئات:
موارد مصرف: کنترل خارش ناشی از درماتیت آلرژیک و کنترل درماتیت آتوپیک در سگ‌های حداقل 12 ماهه.
مقدار و نحوه‌ی مصرف: برای هر کیلوگرم وزن بدن 0.4 تا 0.6 میلی‌گرم قرص آپوکوئل به صورت خوراکی تجویز می‌شود. دو بار در روز به مدت حداکثر 14 روز و پس از آن برای درمان نگهدارنده، یک بار در روز مصرف شود. آپوکوئل را می‌توان همراه غذا یا بدون آن مصرف کرد.
نکات ایمنی:
از آپوکوئل برای سگ‌هایی با کمتر از 12 ماه سن یا آنهایی که دچار عفونت‌های شدید هستند، استفاده نکنید. آپوکوئل ممکن است شانس ابتلا به عفونت‌های خطرناک را افزایش دهد و باعث شدیدتر شدن عفونت‌های پوستی انگلی یا سرطان‌های زمینه‌ای شود. فواید و عوارض درمان را برای سگ‌هایی که سابقه‌ی بازگشت این بیماری‌ها را دارند، در نظر بگیرید.
ایجاد نئوپلاسم جدید (خوش‌خیم و بدخیم) در کارآزمایی بالینی مشاهده گردیده است. آپوکوئل بر روی سگ‌هایی که تحت مصرف دارو هستند، از جمله داروهایی که معمولا برای درمان بیماری‌های پوستی استفاده می‌شوند (مانند کورتیکواستروئیدها و سیکلوسپورین‌ها)، آزمایش نشده است.
برای سگ‌های مولد، باردار یا شیرده استفاده نشود. شایع‌ترین عوارض جانبی مصرف، استفراغ و اسهال است. آپوکوئل با بسیاری از داروهای رایج، از جمله ضد انگل‌ها، آنتی بیوتیک‌ها و واکسن‌ها، بدون هیچ مشکلی مصرف شده است.
نمودار دوز مصرفی دارو
هشدارها:
آپوکوئل برای سگ‌هایی با کمتر از 12 ماه سن توصیه نمی‌شود.
آپوکوئل یک تعدیل کننده‌ی سیستم ایمنی است.
آپوکوئل مناسب استفاده‌ی سگ‌های مبتلا به عفونت‌های جدی نیست.
آپوکوئل ممکن است آسیب پذیری نسبت به عفونت‌ها از جمله دمودکس را افزایش داده و باعث تشدید بیماری‌های نئوپلاستیک شود.
طی مطالعات بالینی بر سگ‌های تحت درمان با آپوکوئل، ایجاد نئوپلاسم جدید (خوش‌خیم و بدخیم) مشاهده گردید و در دوره‌ی آزمایشات پس از تایید، گزارش شده است.
پیش از شروع مصرف آپوکوئل، فواید و عوارض درمان را برای سگ‌هایی که سابقه‌ی عفونت‌های جدی یا دمودیکوز یا نئوپلازی عودکننده دارند، در نظر بگیرید.
آپوکوئل را در مکانی امن و دور از دسترس سگ‌ها، گربه‌ها و سایر حیوانات نگهداری کرده تا از مصرف تصادفی یا بیش از حد آن جلوگیری کنید.
هشدارهای انسانی:
این دارو فقط مخصوص سگ‌ها بوده و برای مصرف انسان‌ها نیست. تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
پس از لمس قرص‌ها، بلافاصله دست خود را بشویید. در صورت تماس تصادفی با چشم، فورا با آب یا آب نمک به مدت حداقل 15 دقیقه شستشو داده و سپس به پزشک مراجعه کنید. در صورت بلع تصادفی، فورا به پزشک مراجعه کنید.
موارد احتیاط:
حین مصرف آپوکوئل، سگ خود را از نظر ایجاد عفونت از جمله دمودیکوزیس و نئوپلازی، تحت نظر داشته باشید. مصرف آپوکوئل در ترکیب با گلوکوکورتیکوئیدها، سیکلوسپورین یا سایر داروهای سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی مورد ارزیابی قرار نگرفته است. آپوکوئل برای سگ‌های مولد، باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.
عوارض جانبی:
طی تحقیقات میدانی پوشیده برای ارزیابی اثربخشی و امن بودن اوکلاسیتینیب در کنترل و درمان درماتیت آتوپیک در سگ‌ها، 152 سگ با آپوکوئل و 147 سگ با دارونما (کنترل حامل) تحت آزمایش قرار گرفتند. اکثریت سگ‌های گروه دارونما، تا روز شانزدهم از تحقیقات 112 روزه، خارج شدند. عوارض جانبی گزارش شده (و درصد سگ‌هایی که آن را تجربه کردند) در روزهای 1-16 شامل اسهال (4.6٪ آپوکوئل، 3.4٪ دارونما)، استفراغ (3.9٪ آپوکوئل، 4.1٪ دارونما)، بی‌اشتهایی (2.6٪ آپوکوئل، 0٪ دارونما)، توده‌های پوستی یا زیرپوستی (2.6٪ آپوکوئل، 2.7 دارونما) و بی‌حالی (2.0٪ آپوکوئل، 1.4٪ دارونما) بوده است. در بیشتر موارد اسهال، استفراغ، بی‌اشتهایی و بی‌حالی خود به خود و با ادامه‌ی مصرف دارو برطرف گردید. تعداد لکوسیت‌ها (نوتروفیل‌ها، ائوزینوفیل‌ها و مونوسیت‌ها) و گلوبولین سرم در سگ‌های مصرف کننده‌ی آپوکوئل کاهش یافته و کلسترول و لیپاز در مقایسه با گروه دارونما افزایش یافته بود. اما به طور کلی میانگین گروه در محدوده‌ی طبیعی باقی ماند. در روز چهاردهم، میانگین تعداد لنفوسیت‌ها در گروه آپوکوئل به طور موقت افزایش یافت.
سگ‌هایی که از تحقیقات میدانی پوشیده خارج شده بودند، می‌توانستند وارد یک آزمایش غیرپوشیده شوند که در آن تمامی سگ‌ها آپوکوئل دریافت می‌کردند. در تحقیقات پوشیده و غیرپوشیده، 283 سگ حداقل یک دوز آپوکوئل را دریافت کردند. از این 283 سگ، دو سگ مشکوک به تجربه‌ی عوارض جانبی مرتبط با درمان بودند، بنابراین از آزمایش کنار گذاشته شدند. یکی از آنها پس از 19 روز مصرف آپوکوئل بازگشت درماتیت شدید و پیودرمای ثانویه را تجربه کرد و دیگری پس از 28 روز مصرف آپوکوئل دچار دمودیکوزیس عمومی شد. دو سگ دیگر نیز به دلیل ابتلا به نئوپلازی بدخیم از تحقیق کنار گذاشته شدند و متعاقبا یوتانایز شدند. یکی از آنها پس 21 روز مصرف آپوکوئل، دچار علائم مربوط به تومور قلب گردید و دیگری پس از 60 روز مصرف آپوکوئل دچار تومور ماست‌سل درجه سه شد.یکی از 147 سگ در گروه دارونما، به تومور ماست‌سل درجه یک مبتلا شد و از تحقیقات پوشیده خارج گردید. چند سگ دیگر که آپوکوئل دریافت کرده بودند برای تشخیص و درمان ذات الریه (یک سگ)، استفراغ و مدفوع خونی کوتاه مدت (یک سگ) و التهاب مثانه به همراه سنگ ادراری (یک سگ) در بیمارستان بستری شدند.
در 283 سگی که آپوکوئل دریافت کردند، چند علائم بالینی دیگر پس از شروع مصرف دارو گزارش شد (درصد سگ‌هایی با حداقل یکی از علائم بالینی که از پیش موجود نبوده است): پیودرما (12.0٪)، توده‌های پوستی نامشخص (12.0٪)، گوش درد (9.9٪)، استفراغ (9.2٪)، اسهال (6.0٪)، هیستوسیتوما (3.9٪)، التهاب مثانه (3.5٪)، بی‌اشتهایی (3.2٪)، بی‌حالی (2.8٪)، عفونت‌های قارچی پوست (2.5٪)، پودودرماتیت (2.5٪)، لیپوم (2.1٪)، پرنوشی (1.4٪)، تورم غدد لنفاوی (1.1٪)، حالت تهوع (1.1٪)، افزایش اشتها (1.1٪)، پرخاشگری (1.1٪) و کاهش وزن (0.7٪).
کنترل خارش ناشی از درماتیت آلرژیک
طی تحقیقات میدانی پوشیده برای ارزیابی اثربخشی و امن بودن اوکلاسیتینیب در کنترل و درمان خارش ناشی از درماتیت آتوپیک در سگ‌ها، 216 سگ با آپوکوئل و 220 سگ با دارونما (کنترل حامل) تحت آزمایش قرار گرفتند. در طول تحقیقات 30 روزه، هیچ مورد مرگ و میر یا هیچ عوارض جانبی که نیاز به مراقبت بیمارستانی داشته باشد، وجود نداشت. عوارض جانبی گزارش شده (و درصد سگ‌هایی که آن را تجربه کردند) در روزهای 1-7 شامل اسهال (2.3٪ آپوکوئل، 0.9٪ دارونما)، استفراغ (2.3٪ آپوکوئل، 1.8٪ دارونما)، بی‌حالی (1.8٪ آپوکوئل، 1.4٪ دارونما)، بی‌اشتهایی (1.4٪ آپوکوئل، 0٪ دارونما) و پرنوشی (1.4٪ آپوکوئل، 0٪ دارونما) بود. در بیشتر موارد اسهال، استفراغ، بی‌اشتهایی و بی‌حالی خود به خود و با ادامه‌ی مصرف دارو برطرف گردید. پنج سگ در گروه آپوکوئل به دلایل تیره شدن برخی از نواحی پوست و مو (یک سگ)، اسهال (یک سگ)، تب، بی‌حالی و التهاب مثانه (یک سگ)، التهاب پنجه و استفراغ (یک سگ) و اسهال و استفراغ و بی‌حالی (یک سگ) از تحقیق کنار گذاشته شدند. در میان سگ‌های گروه آپوکوئل شاهد کاهش جزئی میانگین تعداد گلبول‌های سفید خون (تعداد نوتروفیل، ائوزینوفیل، مونوسیت) داشتند که در محدوده‌ی مقادیر طبیعی باقی ماند. در روز هفتم، میانگین تعداد لنفوسیت‌ها در سگ‌های گروه آپوکوئل افزایش یافت، اما در پایان تحقیقات و بدون ایجاد وقفه در مصرف دارو، به سطح قبل از درمان بازگشت. کلسترول سرم در 25 درصد سگ‌های گروه آپوکوئل افزایش یافت، اما میانگین کلسترول در محدوده‌ی طبیعی باقی ماند.
ادامه‌ی تحقیقات میدانی
پس از تکمیل تحقیقات میدانی آپوکوئل، 239 سگ در یک آزمایش غیرپوشیده (بدون دارونما) شرکت کرده و دارو را برای یک دوره‌ی زمانی نامحدود دریافت کردند. میانگین زمانی این آزمایش 372 روز (محدوده‌ی آن بین 1 تا 610 روز) بود. یکی از این 239 سگ، پس از 273 روز مصرف آپوکوئل دچار دمودیکوزیس شد. سگ دیگری پس از 266 روز مصرف آپوکوئل، دچار پلاک‌های ویروسی رنگی پوست شد. دیگری پس از 272 روز مصرف، دچار برونکوپنومونی تقریبا شدید گردید. این عفونت با درمان ضد میکروبی و قطع موقت آپوکوئل برطرف شد. سگ دیگری پس از 450 روز مصرف دارو، به دلیل آسیت و پلورال افیوژن با علت ناشناخته، یوتانایز شد. شش قلاده سگ به دلیل مشکوک بودن به نئوپلاسم‌های بدخیم یوتانیز شدند. این نئوپلاسم‌ها شامل متاستاتیک سینه، متاستاتیک شکم، نئوپلاسم طحال، سینوس پیشانی و درون جمجمه‌ای و کارسینوم سلول ترانزیشنال بودند که به ترتیب پس از 17، 120، 175، 49 141، و 286 روز پس از مصرف آپوکوئل تشخیص داده شدند. دو سگ به ترتیب پس از 52 و 91 روز بعد از مصرف آپوکوئل، دچار تومورهای ماست‌سل درجه دو گردیدند. یک سگ پس از 392 روز مصرف دارو، به لنفوم سلول B درجه پایین مبتلا شد. دو سگ دیگر، به ترتیب پس از حدود 210 و 320 روز مصرف آپوکوئل، دچار آدنوکارسینوم غدد آپوکرین (در یکی پوستی و دیگری کیسه‌ی مقعدی) شدند. سگ دیگری پس از 320 روز مصرف دارو، به کارسینوم سلول اسپیندل درجه پایین مبتلا گردید.
ارزیابی پس از تایید (2020):
عوارض جانبی اشاره شده در زیر، بر اساس ارزیابی پس از تایید آپوکوئل است. تمامی عوارض جانبی به FDA یا CVM گزارش نمی‌شوند. با استفاده از این داده‌ها، همیشه نمی‌توان به طور قطع میزان رخداد عوارض جانبی را تخمین زد یا یک رابطه‌ی علت و معلولی مشخص کرد. عوارض جانبی زیر در سگ‌ها، به ترتیب کاهش میزان گزارش آنها، فهرست شده است. استفراغ، بی‌حالی، بی‌اشتهایی، اسهال، افزایش آنزیم‌های کبدی، درماتیت (مانند پوسته پوسته شدن، پودودرماتیت، پیودرما)، تشنج، پرنوشی و دمودیکوزیس. نئوپلاسم‌های خوش‌خیم، بدخیم و طبقه‌بندی نشده، توده‌های پوستی (شامل پاپیلوم و هیستیوسیتوم)، لنفوم و سایر سرطان‌ها نیز گزارش شده‌اند. مرگ (از جمله یوتانایز) گزارش شده است.
اطلاعات تماس:
برای گزارش عوارض جانبی مشکوک، دریافت کمک فنی یا گرفتن یک کپی از برگه‌ی اطلاعات ایمنی، با Zoetic Inc. از طریق 1-888-963-8471 یا از طریق سایت www.zoetis.com در ارتباط باشید. برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی گزارش عوارض جانبی برای داروهای حیوانی، با FDA از طریق 1-888-FDA-VETS یا به صورت آنلاین www.fda.gov/reportanimalae در ارتباط باشید.
داروشناسی بالینی:
نحوه‌ی عملکرد
اوکلاسیتینیب عملکرد انواعی از سیتوکین‌های خارش‌زا و سیتکوین‌های پیش‌التهابی و همچنین سیتوکین‌های دخیل در آلرژی را که به فعالیت آنزیم JAK1 یا JAK3 وابسته هستند را مختل می‌کند. تاثیر کمی بر روی سیتوکین‌های دخیل در خون‌سازی که به JAK2 وابسته هستند، دارد. اوکلاسیتینیب یک کورتیکواستروئید یا آنتی هیستامین نیست.
فارماکوکینتیک
در سگ‌ها، اوکلاسیتینیب مالئات پس از مصرف خوراکی به خوبی و به سرعت جذب بدن شده و میانگین حداکثر زمان رسیدن به غلظت پلاسمایی (Tmax) آن کمتر از یک ساعت است. پس از مصرف خوراکی 0.4-0.6 میلی‌گرم اوکلاسیتینیب به ازای هر کیلوگرم در 24 سگ، میانگین (90 درصد حد اطمینان [CL]) حداکثر غلظت (Cmax) 324 ng/mL (281، 372) و میانگین سطح زیر منحنی غلظت-زمان پلاسما از 0 تا بی‌نهایت (AUC0-inf) 1890 (1690، 2110) ng·hr/mL بود. وضعیت خوراک سگ، تاثیر قابل توجهی بر سرعت یا میزان جذب ندارد. فراهمی زیستی مطلق اوکلاسیتینیب مالئات 89 درصد بود. اوکلاسیتینیب دارای پیوند پروتئینی پایین 66.3 تا 69.7٪ است که به پلاسمای غنی شده‌ی سگ در غلظت‌های اسمی 10-1000 ng/mL متصل می‌شود. میانگین حجم توزیع ظاهری (95٪ CL) در حالت پایدار 942 (870، 1014) میلی‌لیتر بر هر کیلوگرم وزن بدن بود. اوکلاسیتینیب در سگ با تشکیل متابولیت‌های متعدد متابولیزه می‌شود. یک متابولیت اکسیداتیو اصلی در پلاسما و ادرار شناسایی گردیده است. به طور کلی، راه اصلی کلیرانس (پاک‌سازی) متابولیسم به همراه مقادیر کمی دفع کلیوی و صفراوی است. مهار آنزیم سیتوکروم P450 توسط اوکلاسیتینیب، ناچیز است. غلظت مهاری 50 برابر بیشتر از مقادیرCmax مشاهده شده در دوز مصرفی است. میانگین کلیرانس کلی اوکلاسیتینیب از پلاسما پایین بود – 316 (396،273) میلی‌لیتر در ساعت در هر کیلوگرم وزن بدن (5.3 میلی‌لیتر در دقیقه در هر کیلوگرم وزن بدن). پس از مصرف وریدی و خوراکی، نیمه‌عمر (t1/2) نهایی به ترتیب با مقادیر میانگین 3.5 (2.2، 4.7) و 4.1 (3.1، 5.2) ساعت ظاهر گردید.
اثربخشی:
کنترل درماتیت آتوپیک
یک آزمایش کنترل شده‌ی دوسوکور 112 روزه در 18 بیمارستان دامپزشکی ایالات متحده صورت گرفت. در این تحقیق، 299 سگ صاحب‌دار مبتلا به درماتیت آتوپیک شرکت کردند. سگ‌ها به صورت تصادفی برای درمان با آپوکوئل (152 سگ: قرص‌هایی با دوز 0.4-0.6 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن، دو بار در روز به مدت 14 روز و سپس یک بار در روز) یا دارونما (147 سگ: کنترل حامل، قرص‌هایی که بر اساس برنامه‌ی مشابه آپوکوئل مصرف شدند.) تقسیم شدند. در طول این آزمایش، سگ‌ها اجازه‌ی مصرف داروهای دیگری، مانند کورتیکواستروئیدها، آنتی هیستامین‌ها یا سیکلوسپورین، که ممکن بود بر میزان اثربخشی تاثیر بگذارند را نداشتند. موفقیت درمان خارش برای هر سگ به صورت کاهش حداقل 2 سانتی‌متر نسبت به قبل بر روی مقیاس آنالوگ بصری (VAS) 10 سانتی‌متری خارش، توسط صاحب سگ در روز 28ام تحقیقات، مشخص شد. موفقیت درمان برای ضایعات پوستی به شکل کاهش 50 درصدی نسبت به قبل با توجه به میزان و شاخص درماتیت آتوپیک سگ (CADESI) توسط دامپزشک در روز 28ام مشخص گردید. نسبت تخمینی میزان موفقیت درمان در امتیاز VAS ارزیابی شده توسط صاحب سگ و امتیاز CADESI ارزیابی شده توسط دامپزشک، برای گروه آپوکوئل بسیار بیشتر و متفاوت‌تر از گروه دارونما بود.
میزان تخمینی موفقیت درمان درماتیت آتوپیک سگ‌ها
در مقایسه با گروه دارونما، میانگین امتیازات VAS خارش ارزیابی شده توسط صاحبان (در روزهای 1، 2، 7، 14 و 28) و امتیازات CADESI ارزیابی شده توسط دامپزشک (در روزهای 14 و 28) در سگ‌های گروه آپوکوئل کمتر (بهبود یافته) بود. تا روز سی‌ام، 86٪ (127 از 147) از سگ‌های گروه دارونما و 15٪ (23 از 152) از سگ‌های گروه آپوکوئل به دلیل بدتر شدن علائم بالینی از تحقیقات پوشیده خارج شده اما می‌توانستند در یک آزمایش غیرپوشیده شرکت کنند و آپوکوئل مصرف کنند. برای سگ‌هایی که مصرف آپوکوئل را بیشتر از یک ماه ادامه دادند، میانگین امتیازات VAS ارزیابی شده توسط صاحب و امتیازات CADESI ارزیابی شده توسط دامپزشک تا پایان تحقیقات 112 روزه، بهبود یافت.
کنترل خارش ناشی از درماتیت آلرژیک
یک آزمایش کنترل شده‌ی دوسوکور 30 روزه در 26 بیمارستان دامپزشکی ایالات متحده صورت گرفت. در این تحقیق، 436 سگ صاحب‌دار با سابقه‌ی درماتیت آلرژیک شرکت کردند که با یک یا چند مورد از بیماری‌های درماتیت آتوپیک، آلرژی کک، آلرژی غذایی، آلرژی تماسی و سایر درماتیت‌های آلرژیک یا نامشخص مرتبط بود. سگ‌ها به صورت تصادفی برای درمان با آپوکوئل (216 سگ: قرص‌هایی با دوز 0.4-0.6 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن، دو بار در روز) یا دارونما (220 سگ: کنترل حامل، قرص‌هایی که دو بار در روز مصرف می‌شوند.) تقسیم شدند. در طول این آزمایش، سگ‌ها اجازه‌ی مصرف داروهای دیگری، مانند کورتیکواستروئیدها، آنتی هیستامین‌ها یا سیکلوسپورین، که ممکن بود بر روی ارزیابی خارش یا التهاب پوستی تاثیر بگذارند را نداشتند. موفقیت درمان برای هر سگ به صورت کاهش حداقل 2 سانتی‌متری نسبت به قبل بر روی مقیاس آنالوگ بصری (VAS) 10 سانتی‌متری خارش، توسط صاحب سگ در حداقل 5 روز از 8 روز تحقیقات، مشخص شد. نسبت تخمینی میزان موفقیت درمان برای گروه آپوکوئل بسیار بیشتر و متفاوت‌تر از گروه دارونما بود.
VAS میزان موفقیت درمان خارش ناشی از درماتیت آلرژیک، ارزیابی شده توسط صاحب سگ
پس از یک هفته درمان، 86.4 درصد از سگ‌های گروه آپوکوئل، در مقایسه با 42.5 درصد گروه دارونما، به کاهش 2 سانتی متری در VAS 10 سانتی متری ارزیابی شده توسط صاحبان، رسیدند. در هر 7 روز، میانگین امتیازات VAS ارزیابی شده توسط صاحب در سگ‌های گروه آپوکوئل کمتر بود (تصویر 1 را بررسی کنید.). دامپزشکان از مقیاس 10 سانتی‌متری VAS برای ارزیابی درماتیت هر سگ استفاده کردند. پس از یک هفته درمان، میانگین امتیاز درماتیت VAS ارزیابی شده توسط دامپزشک، برای سگ‌های گروه آپوکوئل 2.2 سانتی‌متر (بهبود یافته نسبت به مقدار قبلی 6.2 سانتی‌متری) بود که در مقایسه با میانگین امتیاز 4.9 (نسبت به میزان قبلی 6.2 سانتی‌متری) گروه دارونما کمتر بود. در سگ‌هایی که درمان با آپوکوئل را بیش از یک هفته ادامه دادند، امتیازات درماتیت ارزیابی شده توسط دامپزشک تا پایان آزمایش 30 روزه، بهبود یافت.
تصویر 1: امتیاز VAS ارزیابی شده توسط صاحب سگ بر اساس درمان طی روزهای 0-7
ایمنی حیوان:
میزان ایمنی در سگ‌های 12 ماهه
اوکلاسیتینیب مالئات برای سگ‌های سالم و یک ساله‌ی نژاد بیگل دو بار در روز و به مدت 6 هفته و سپس یک بار در روز به مدت 20 هفته با دوز 0.6 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن (1X حداکثر دوز دریافتی، هشت سگ)، 1.8 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم (3X، هشت سگ) و 3.0 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم (5X، هشت سگ) به مدت 26 هفته تجویز شد. هشت سگ دیگر نیز دارونما (کپسول خالی ژلاتین) را با برنامه‌ی مشابه دریافت کردند. مشاهدات بالینی که احتمال داده شد ناشی از اوکلاسیتینیب مالئات باشند شامل پاپیلوما و افزایش وابسته به دوز تعداد و میزان کورک‌های بین‌انگشتی (کیست) در یک یا چند پنجه در طول مدت آزمایش بود. مشاهدات بالینی دیگر در درجه‌ی اول مربوط به کورک‌های بین‌انگشتی بودند که شامل درماتیت (طاسی موضعی، اریتما، پوسته پوسته شدن و ورم پنجه) و لنفادنوپاتی محیطی می‌شدند. یافته‌های میکروسکوپی که مربوط به اوکلاسیتینیب مالئات در نظر گرفته شدند شامل کاهش تکثیر سلولی (لنفوئید) در بافت لنفاوی وابسته به روده (GALT)، طحال، تیموس، غدد لنفاوی گردنی و روده‌بند و کاهش تکثیر سلولی مغز استخوان استرنال و فمورال بود. هیپرپلازی لنفاوی و التهاب مزمن در غدد لنفاوی پنجه‌های مبتلا به کورک‌های بین‌انگشتی دیده شد. پنج سگ تحت درمان با اوکلاسیتینیب مالئات، علائم میکروسکوپی از ذات‌الریه بینابینی خفیف داشتند. یافته‌های پاتولوژی بالینی مربوط به اوکلاسیتینیب مالئات شامل کاهش خفیف و وابسته به دوز تعداد هموگلوبین، هماتوکریت و رتیکولوسیت‌ها در طول دوره‌ی مصرف دو بار در روز دوز، همراه با کاهش زیر مجموعه‌های لکوسیتی لنفوسیت‌ها، ائوزینوفیل‌ها و بازوفیل‌ها بوده است. با گذشت زمان، پروتئین کلی در درجه‌ی اول به دلیل کمبود آلبومین کاهش یافته بود.
مطالعه‌ی پاسخ به واکسن
پاسخ ایمنی کافی به واکسن‌های ویروس هاری کشته شده (RV)، ویروس دیستمپر زنده‌ی اصلاح شده (CDV) و پاروویروس زنده‌ی اصلاح شده (CPV) در هشت توله سگ 16 هفته‌ای که واکسیناسیون نشده بودند، پس از مصرف اوکلاسیتینیب مالئات با دوز 1.8 mg/kg (3X حداکثر دوز دریافتی) به صورت دو بار در روز به مدت 84 روز، حاصل شد. کمتر از 80٪ (6 از 8) از سگ‌ها به پاسخ سرولوژیک کافی برای ویروس زنده‌ی اصلاح شده‌ی پاراآنفولانزا دست یافتند. مشاهدات بالینی که احتمال داده شد ناشی از اوکلاسیتینیب مالئات باشند شامل بزرگ شدن غدد لنفاوی، کورک‌های بین‌انگشتی، کیست و پودودرماتیت بودند. یک سگ (26 هفته‌ای) تحت درمان اوکلاسیتینیب مالئات، پس از معاینه‌ی فیزیکی به دلیل تب، بی‌حالی، غشای مخاطی رنگ پریده و وجود خون واضح در مدفوع، در روز هفتاد و چهارم یوتانایز شد. کالبدشکافی، ذات‌الریه‌ی کوتاه مدت و علائمی از لنفادنیت مزمن غدد لنفاوی روده‌بند را نشان داد. در طول مرحله‌ی بهبودی سه ماهه‌ی این مطالعه، یک سگ (32 هفته‌ای) تحت درمان با اوکلاسیتینیب مالئات در روز بیست و هشتم به دلیل علائم بالینی که شامل تورم غدد لنفاوی جلوی کتف، اشک‌ریزش دو طرفه، بی‌حالی، تنگی نفس خفیف و تب بود، یوتانایز گردید. سگ همچنین دچار افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون شده بود. کالبد شکافی، ضایعات منطبق با سپسیس ناشی از سرکوب سیستم ایمنی را نشان داد. هیپرپلازی مغز استخوان منطبق با واکنش به سپسیس بود.
میزان ایمنی در سگ‌های 6 ماهه
تحقیقات ارزیابی درصد ایمنی برای سگ‌های 6 ماهه، پس از چهار ماه به دلیل ایجاد ذات‌الریه‌ی باکتریایی و عفونت منتشر جرب دمودکس در گروه‌های درمانی با دوزهای بالای (3X و 5X) 1.8 و 3.0 میلی‌گرم برای هر کیلوگرم به شکل مصرف دو بار در روز، متوقف گردید.
شرایط نگهداری:
آپوکوئل باید در دمای اتاق بین 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد و هنگام جابجایی بین 15 تا 40 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.
نحوه عرضه:
قرص‌های آپوکوئل حاوی 3.6 میلی‌گرم، 5.4 میلی‌گرم یا 16 میلی‌گرم اوکلاسیتینیب مالئات در هر قرص هستند. قرص‌ها در بطری‌های 100 یا 250 عددی بسته‌بندی می‌شوند. هر قرص با نشانه‌ی AQ به همراه نشانه‌های S، M یا L که به دوزهای مختلف قرص اشاره دارد، علامت‌گذاری می‌شود.
