انگل ها و جرب
انگل، ارگانیسمی است (مثلاً کک) که بخش قابل توجهی از زندگی خود را در بافت زندۀ ارگانیسم میزبان (حیوان خانگی شما) یا روی آن می گذراند و بدون اینکه فوراً آن را بکشد، به میزبان آسیب می رساند. برخی از انگل ها، نسبتاً بی ضرر هستند، برخی نه، و برخی می توانند مشکلات جدی پوستی ایجاد کنند.
کک ها، مگس ها، چیگرها، کنه ها و پشه ها
وقتی یک صاحب حیوان خانگی، سگش را در حال خاراندن و گاز گرفتن خود می بینند، اولین چیزی که فکر می کند این است: "اوه نه! کک!» چیگرها، مگس‌های آهو و مگس‌ها (که گاهی اوقات به آن No-See-Ums نیز گفته می شود) می توانند به عنوان مزاحم در نظر گرفته شوند اما به طور کلی مشکلات پوستی سیستماتیک قابل توجهی ایجاد نمی کنند. اما قرار گرفتن مکرر در معرض کک می تواند باعث ایجاد حساسیت بیش از حد به نیش حتی یک کک شود که منجر به واکنش آلرژیک و در نهایت ایجاد هات اسپات یا بدتر از آن می شود. گزش کنه، به ندرت باعث واکنش آلرژیک می شود، اما می تواند ضایعه ای را ایجاد کند که کند ترمیم می شود.
مایت ها (هیره ها) و جرب
مایت ها (جرب ها) موجودات میکروسکوپی شبیه عنکبوت های کوچک هستند. در میان گونه‌هایی که به حیوانات حمله می کنند، اعضای جرب سارکوپتیک (خانواده ساکوپتیدی) هستند که زیر پوست را حفر می کنند. مایت های دمودکس (خانوادۀ دمودسیدی) انگل هایی هستند که در داخل یا نزدیک فولیکول های موی پستانداران از جمله انسان زندگی می کنند. مایت های چیلتیلا شبیه عنکبوت های ریز زیر ذره بینی هستند و اغلب به آنها شورۀ سر متحرک می گویند زیرا با بررسی دقیق به نظر می رسد که پوسته های کوچک پوست خشک در حال حرکت هستند.
مایت های سارکوپتیک موجودات بسیار بدی هستند. هجوم این مایت ها که گال نامیده می شوند بسیار عفونت زا هستند و باعث خارش شدید، قرمزی پوست، نازک شدن موها (آلوپسی) و ایجاد پوسته ها و دلمه ها می شوند. عفونت های باکتریایی پوست معمولاً در پوست ملتهب و تحریک شده رخ می دهد.
هجوم ، اغلب، حتی توسط دامپزشکان بسیار ماهر و با تجربه، به اشتباه به عنوان درماتیت آلرژیک تشخیص داده می شود. مایت ها دقیقاً به داخل پوست فرو می‌روند، جایی که عملاً از خراش‌های پوستی قابل تشخیص نیستند. مایت های سارکوپتیک، پوست های دارای موی کم را ترجیح می‌دهند، بنابراین در گوش‌ها، آرنج‌ها، شکم و خرطوم بیشتر دیده می شوند. با گسترش بیماری، مو از بین می رود و در نهایت مایت ها مناطق وسیعی از پوست را اشغال می کنند.
متأسفانه، بسیاری از سگ‌ها برای یک درماتیت آلرژیک فرضی، با کورتیزون یا پردنیزون درمان می‌شوند، در حالی که در واقع علت خارش یا التهاب پوست این مایت های سارکوپتیک هستند و کورتیزون غیر ضروری در نهایت وضعیت را بدتر می کند.
سپس مایت های (دمودکتیک) یا (دمودکس) وجود دارند که باعث نوع دیگری از جرب می شوند. این مایت ها به تعداد کم در فولیکول های موی حیوانات خانگی معمولی یافت می شوند. اما در موقعیت های استرس زا تکثیر می شوند و تعداد زیادی در پوست و فولیکول های مو ساکن می شوند.
خبر خوب این است که مایت های دمودکس را می توان به راحتی با خراش دادن پوست، زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. خبر کمتر خوب این است که دمودیکوز تعمیم یافته، مشکلی جدی است و اغلب درمان آن دشوار است. در این مشکل، نواحی بزرگی از بدن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند و اغلب مناطق آسیب دیده توسط باکتری ها نیز آلوده می شوند. در این موارد، پوست قرمز، پوسته‌دار و گرم است و دارای جوش‌های زیادی است. ممکن است به راحتی خونریزی کند و بوی تندی داشته باشد.
محصولات درمجیک عفونت های مرتبط با هجوم انگلی را متوقف می کند و انگل های خاص را کاملاً از بین می برد.
