10 فوبیا و ترس رایج در سگها
آیا سگتان ترسیده است؟ میدانید چرا؟ در این مقاله با برخی از رایجترین ترس و فوبیاهای سگها آشنا شوید تا بتوانید به سگ خود کمک کنید.
1. ترس از رعد و برق
آسترافوبیا یا ترس از رعد و برق، در میان سگها بسیار رایج است. درجهی این ترس میتواند در هر سگی متفاوت باشد. برخی ممکن است تنها ترس خفیفی از رعد و برق داشته باشند و علائمی مانند لرزش بدن، صاف شدن گوشها، گشاد شدن مردمکهای چشم و جمع کردن دم از خود نشان بدهند. سگهایی که فوبیای شدیدتری دارند ممکن است قایم شوند، رفتارهای مخرب از خود نشان بدهند و یا کنترل مثانه و رودهی خود را از دست بدهند.
بسیاری از سگها علاوه بر آسترافوبیا دچار ترس از باقی صداهای بلند نیز هستند. آنها ممکن است با شنیدن صدای آتش بازی، موسیقی بلند، بوق ماشین و غیره نیز بترسند.
2. ترس از آتش بازی
یکی دیگر از فوبیاهای رایج سگها، ترس از آتش بازی است. همانند ترس از رعد و برق، صداهای بلند، غیرقابل پیشبینی و نورهای آتش بازی ممکن است سگتان را بسیار بترساند. این ترس حتی ممکن است منجر به فرار و گم شدن او نیز بشود.
در موارد خفیف، با آرام عادت دادن سگ به صدای آتش بازی میتوانید این فوبیا را از بین ببرید. در موارد دیگر، ممکن است نیاز به استفاده از تکنیکهای کنترل رفتار داشته باشید. در سگهایی که فوبیای شدیدی دارند، با کمک داروهای ضد اضطراب یا آرام بخش تجویز شده توسط دامپزشک میتوان آن را کنترل کرد.
3. ترس از تنها ماندن (اضطراب جدایی)
ترس از تنها ماندن در خانه، به عنوان اضطراب جدایی شناخته میشود. سگهایی که از اضطراب جدایی رنج میبرند، به محض خروج صاحبشان از خانه، رفتارهای مخربی از خود نشان میدهند. علائم دیگر ممکن است شامل پارس بیش از حد و دستشویی در جای اشتباه باشند.
صاحبان با ایجاد تغییر در رفتار خود و روتین زندگی میتوانند به کاهش ترس سگ کمک کنند. با ایجاد تغییر در کارهایی که پیش از خروج از خانه انجام میدهید یا کم محلی به سگ هنگام رفت و آمد به خانه میتوانید تا حدی از اضطراب سگ بکاهید. حساسیت زدایی، فرآیند آرام عادت دادن سگ به تنها ماندن در خانه، نیز میتواند برای سگهای مبتلا به اضطراب جدایی مفید باشد.
همچنین میتوانید به سگ خود یاد بدهید که در نبود شما در تخت خواب یا پارکش بماند. این کار هم میتواند به کاهش اضطراب کمک کند. اگر اضطراب جدایی شدید باشد، سگ ممکن است نیاز به مصرف دارو داشته باشد.
4. ترس از دامپزشکی و آرایشگاه
ترس از رفتن به دامپزشکی و آرایشگاه در میان سگها تا حدودی رایج است. اولین مراجعه سگ به دامپزشکی یا آرایشگاه معمولا با بوهای عجیب و غریب، لمس و کنترل شدن به شیوههای جدید، در دامپزشکی واکسیناسیون و در آرایشگاه صدای کلیپر، قیچی، سشوار و ... همراه است. ولی بیشتر سگها از رفتن به دامپزشکی بیشتر میترسند تا آرایشگاه.
اگر سگتان فوبیای دیگری ندارد، میتوانید به سادگی با چندین ملاقات ساده و بدون معاینه، این ترس را از بین ببرید. اگر سگتان آرام بود، حتما تشویقش کنید. ما در آرایشگاه حیوانات خانگی پت استایلیست توصیه می کنیم اگر سگتان تجربه آرایش شدن را ندارد حتما یک تا دو جلسه ابتدایی را برای معرفی او با آرایشگر و محیط آرایشگاه در نظر بگیرید.
5. ترس از ماشین سواری
برخی از سگها از ماشین سواری میترسند. این ترس اغلب به دلیل عدم مواجهه صحیح و زودهنگام با ماشین به وجود میآید. به علاوه، تجربیات منفی، مانند ماشین گرفتگی یا سوار کردن سگ در ماشین تنها برای رفتن به دامپزشک یا رها شدن در پناهگاه پس از ماشین سواری، نیز میتوانند در ایجاد این ترس نقش داشته باشند. میتوانید با استفاده از خوراکی و تشویقهای کلامی به آرامی سگ خود را به داخل ماشین بکشید و پس چند روز ماشین سواری را شروع کنید. مطمئن شوید که مقصد زیاد دور نبوده و مکانی مثبت مانند پارک باشد.
6. ترس بالا و پایین رفتن از پله
تا زمانی که سگ موقع نزدیک شدن به پلهها سرجایش متوقف نشود، ممکن است متوجه ترس او از پلهها نشوید. این فوبیا معمولا به دلیل عدم آشنا سازی و مواجهه زودهنگام است. سگی که از زمان تولگی با پلهها برخورد نداشته باشد، ممکن است در اواسط زندگی هنگام بالا و پایین رفتن از آنها دچار ترس شود. اگر این کار را تبدیل به یک بازی کنید، برخی از سگها میتوانند بر ترسشان غلبه کنند. سگهای دیگر ممکن است نیاز داشته باشند که حرکت روی پلهها را قدم به قدم و به آرامی یاد بگیرند. این کار به زمان و تشویق بسیار زیادی نیاز دارد. سقوط از پلهها نیز ممکن است یکی از دلایل ترس از آنها باشد.
سگهای مسن دچار آرتروز یا سایر مشکلات حرکتی، ممکن است تمایلی به استفاده از پلهها نداشته باشند. بنابراین مراقب باشید که بیماری را با ترس اشتباه نگیرید.
7. ترس از مردان
شاید برایتان عجیب باشد اما ترس از آقایان در میان سگها نسبتا رایج است. در برخی از موارد، این ترس میتواند ناشی از آزار و اذیت شدن توسط یک مرد باشد. با این حال، بیشتر اوقات به دلیل عدم اجتماعی سازی صحیح است. سگهایی که زمان زیادی را در کنار مردان سپری نکردهاند، ممکن است از صدای کلفتتر، هیکل بزرگتر و حتی موهای صورت آنان بترسند.
سگهای دچار این ترس باید به آرامی و به روشی غیر تهدیدآمیز حساسیت زدایی شوند. به خاطر داشته باشید که یک سگ ترسیده ممکن است غرش کند یا گاز بگیرد. در ابتدا، سگ را از فاصلهی دور در معرض دید مردان قرار دهید. مطمئن شوید که آقایان میدانند که نباید با سگ تماس چشمی برقرار کنند یا به او نزدیک شوند. غلبه بر این ترس میتواند زمانبر باشد.
8. ترس از غریبهها
ترس از غریبهها مشابه ترس از مردان است؛ اما در این مورد سگ ممکن است از هر فردی که نمیشناسد، بترسد. غلبه بر این ترس میتواند دشوار باشد، زیرا نمیتوان به سگ آموخت که هر فرد جدیدی را بپذیرد. به هرحال، مهم است که به سگ اجازه دهید تا هر زمان که خواست به افراد جدید نزدیک شود. هیچوقت یک سگ ترسیده را مجبور به پذیرش غریبه یا هر کاری دیگری نکنید؛ زیرا ممکن است موجب پرخاشگری شود.
9. ترس از کودکان
سگها به دلایل مختلفی ممکن است از کودکان بترسند. در بیشتر موارد، این مشکل به دلیل عدم مواجهه زودهنگام با بچهها است. بسیاری از افراد قبل از آنکه بچهدار شوند، سگ میگیرند. در صورتی که از قبل بچه نداشته باشید، سگ ممکن است فرصت معاشرت درست با آنها را نداشته باشد. سعی کنید سگ خود را از تولگی با کودکان در سنهای مختلف آشنا کنید.
سگهایی که از بچهها میترسند، ممکن است تجربیات منفی با آنها داشته باشند. در حالی که کودک قصد بدی ندارد، سگ ممکن است محبت او را به چشم نوعی تهدید ببیند. برخی از سگها نمیتوانند دلیل داشتن صدای نازک، حرکات تند و عجیب یا جثهی کوچک کودکان را درک کنند. اگر سگتان از بچهها میترسد، با یک مربی یا رفتارشناس سگ مشورت کنید تا بتواند در از بین بردن این فوبیا کمکتان کند.
10. ترس از اشیا
برخی از سگها از یک شی خاص مانند جاروبرقی، تزئینات جشن، اسباب بازی کودک، تجهیزات ساختمانی و غیره، میترسند. اغلب اوقات این ترس موضوع مهمی نیست، زیرا بسیاری از اشیا را میتوان از دید سگ خارج کرد. با این حال در برخی موارد، میتواند مشکل ساز شود. به طور مثال، مجسمهای در لابی ساختمان وجود دارد که سگتان حاضر نیست از کنارش رد شود یا هر زمان که قصد جارو کردن خانه را دارید، سگتان به شدت مضطرب و آشفته میشود. در مورد چنین ترسهایی، نیاز است که او را به آرامی و با روشهای مثبت به این اشیا عادت دهید.